عصر وحشت یا دوره ترور، دوره ای است که بخشی از انقلاب کبیر فرانسه به شمار می رود .در پاییز سال 1792 از نظم و قانون خبری نبود.هر یک از دارو دسته های مستقل انقلابی برای خودشان دادگاه تشکیل می دادند، مردم را محاکمه و سپس سلاخی میکردند. این کشتارها  و خونریزی ها «قانونی» به «ترور» یا «عصر وحشت» شهرت یافتند.
پس از پیروزی انقلاب و برپایی رژیم جدید، مبارزه برای کسب قدرت بین گروه‌های رقیب ادامه یافت . مهم‌ترین این گروه‌ها ژیروندن ها و ژاکوبن‌ها بودند . ژاکوبن‌ها، گروهی تندروی انقلابی به رهبری ماکسیمیلیان روبسپیر ، قدرت را به دست می گیرند . این دوره 10 ماه به درازا می انجامد . ژاکوبن‌ها، ژیروندن‌ها را ازمجلس کنوانسیون بیرون کردند و دو کمیته " نجات ملی " و " امنیت عمومی " را برگزیدند . این دو بزودی به قدرت مخوفی بدل شد و مجلس را بازیچه دست خود کرد تا از آن راه، قوانین ظالمانه را تصویب کند . کنوانسیون 1793 قانون مهمی به نام " قانون مظنونات " را به تصویب رساند که طبق آن هر کس مورد سوء ظن قرار می گرفت تحت تعقیب واقع می شد .
در دوره وحشت ، 22 تن از ژیروندن‌های انقلابی در دادگاه‌های انقلاب محاکمه و اعدام شدند و بسیاری از دیگر انقلابیون نیز، یکی پس از دیگری به تیغه گیوتین سپرده شدند که از جمله آنها دانتون ، رهبر انقلابی و قهرمان دفاع از حقوق طبقات پایین بود . قربانیان کمیته نجات ملی را در حدود چهل هزار نفر برآورد کرده اند .

روبسپیر از نامی‌ترین مردان انقلاب و رهبر ژاکوبن‌ها، مظهر و هدایت کننده ترور شده بود . یکی از سیاستمداران که به طرز عجیبی از تیغ گیوتین جان به در برده بود پیشنهاد کرد روی سنگ قبر روبسپیر این جمله را حک کنند : " ای عابر ! بر مرگ من گریه مکن، زیرا اگر من زنده بودم تو مرده بودی " .

نوشته شده در پنج شنبه 90/2/22ساعت 8:58 عصر توسط نظرات ( ) |